Oστεοπόρωση: Χειρουργική και μη χειρουργική αντιμετώπιση
Η μη χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης στοχεύει στην επιβράδυνση και την πρόληψη της περαιτέρω εξέλιξης της νόσου, αλλάζοντας τον μεταβολισμό των οστών. Συνήθως διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτική βάση.
Η υγιεινή διατροφή και ο υγιεινός τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την άσκηση είναι σημαντικά βήματα για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Προς αυτή την κατεύθυνση, η πρόληψη των πτώσεων και η χρήση «προστατευτικών» συσκευών, όπως μπαστούνια ή πατερίτσες, μπορεί να φανούν πολύ χρήσιμες, ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους.
Συχνά συστήνονται φάρμακα τα οποία αναστέλλουν ή επιβραδύνουν την περαιτέρω απώλεια οστικής μάζας (διφοσφωνικά, ορμόνες κ.α.), ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην αναδιαμόρφωση των οστών και τη βελτίωση της αντοχής τους ενάντια στα κατάγματα.
Χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης
Υπολογίζεται ότι λιγότερο από το 10% όλων των οστεοπορωτικών καταγμάτων της σπονδυλικής στήλης χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.
Οι κύριοι στόχοι της χειρουργικής επέμβασης μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα σημεία:
- Ανακούφιση του πόνου
- Σταθεροποίηση του σπασμένου σπονδύλου
- Μείωση παραμορφώσεων
- Αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού
- Ανόρθωση της σπονδυλικής στήλης
Η σταθεροποίηση και η ανακούφιση από τον πόνο μπορούν να αντιμετωπιστούν με Κυφοπλαστική ή Σπονδυλοπλαστική που σημαίνει τοποθέτηση ενός τύπου οστικού «τσιμέντου» μέσα στο οστό. Εάν υπάρχει καθίζηση του σπονδύλου από το κάταγμα τότε μόνο η Κυφοπλαστική μπορεί να την ανατάξει και βελτιώσει σε ένα σημαντικό βαθμό. Εάν υπάρχει σημαντική παραμόρφωση στη σπονδυλική στήλη, συνήθως ο ορθοπεδικός σπονδυλικής στήλης συστήνει πιο σύνθετες χειρουργικές επεμβάσεις, ανάλογα με την ιδιαίτερη περίπτωση του κάθε ασθενή.
