Η σπονδυλική μονάδα αποτελείται από δύο παρακείμενους σπονδύλους και τον μεταξύ τους δίσκο. Η εκφύλιση της σπονδυλικής μονάδας είναι πολυπαραγοντική και τα αίτια είναι άγνωστα.
Σπονδυλοδεσία είναι κάθε χειρουργική τεχνική που έχει στόχο να σταθεροποιήσει ένα τμήμα της σπονδυλικής στήλης με τη βοήθεια μεταλλικών υλικών ή μοσχευμάτων, επιτυγχάνοντας την οστική ενοποίηση των σπονδύλων που έχουν υποστεί τραυματισμό ή έχουν μετακινηθεί.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι η οστεοαρθρίτιδα εμφανίζεται πολύ συχνότερα σε υπέρβαρους και παχύσαρκους ανθρώπους.
Το ασβέστιο και η βιταμίνη D είναι ουσίες απαραίτητες, τόσο για την φυσιολογική ανάπτυξη των οστών όσο και για τη διατήρηση της οστικής μάζας στα φυσιολογικά επίπεδα για την ηλικία και το φύλο κάθε ατόμου.
Στα πλαίσια της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης, η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει προοδευτικά εκφυλιστικές αλλοιώσεις, οι οποίες οδηγούν στην σπονδυλική στένωση.
Η δισκοκήλη αποτελεί τη βασική αιτία της ισχιαλγίας στον νεαρό ενήλικα. Η διαδικασία της εκφύλισης ξεκινά από την αρχή της δεύτερης δεκαετίας της ζωής στο επίπεδο του μεσοσπονδυλίου δίσκου και συνδέεται με βιοχημικές αλλαγές.
Μερικά από τα συμπτώματα που συνήθως χαρακτηρίζουν τις εκφυλιστικές - παραμορφωτικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης είναι τα ακόλουθα:
Τα σκολιωτικά κυρτώματα εμφανίζονται πρώτη φορά σε αγόρια και κορίτσια στις ηλικίες των 10-15 ετών.
Από την ηλικία των 60 ετών και μετά, είναι αυξημένη η πιθανότητα πρόκλησης οστεοπορωτικού κατάγματος στην σπονδυλική στήλη, ακόμα και από τις απλές καθημερινές δραστηριότητες.
