Σπονδυλολίσθηση συμβαίνει όταν ένας σπόνδυλος ολισθαίνει προς τα εμπρός πάνω σε έναν άλλο. Υπάρχουν πολλοί τύποι σπονδυλολίσθησης, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται οι ακόλουθοι:

Η σκολίωση γίνεται συνήθως αντιληπτή από μια αλλαγή στην εμφάνιση της πλάτης. Μπορεί να υπάρχει μια ορατή καμπύλη στη σπονδυλική στήλη. Οι πλευρές στη μία πλευρά της πλάτης μπορεί να προεξέχουν, δημιουργώντας μια πλευρική καμπούρα. Ο ένας ώμος μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα από τον άλλο, η ωμοπλάτη μπορεί να παρεκκλίνει, ενώ μερικές φορές το ένα ισχίο μπορεί να είναι πιο εμφανές σε σχέση με το άλλο. Ο πόνος στην πλάτη δεν αποτελεί σύνηθες σύμπτωμα της παιδικής σκολίωσης. 

Οι περισσότερες κακώσεις της σπονδυλικής στήλης δεν απαιτούν χειρουργική επέμβαση, καθώς το κάταγμα συνήθως είναι σταθερό. Σε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη για χειρουργική επέμβαση, ο κύριος στόχος είναι η σταθεροποίηση της κατάστασης του κατάγματος, ώστε να αποφευχθεί η περαιτέρω πρόκληση βλάβης, είτε στον νωτιαίο μυελό είτε στη φυσιολογική στάση της σπονδυλικής στήλης.

Yπάρχουν διάφοροι τύποι και αιτίες σκολίωσης: Η ιδιοπαθής, η συγγενής, η συνδρομική, η νευρομυϊκή και η εκφυλιστική. Όλες οι ηλικίες μπορούν να προσβληθούν από σκολίωση. Για παράδειγμα, η ιδιοπαθής σκολίωση όταν είναι πρώιμης έναρξης εκδηλώνεται από την ηλικία των έξι ετών ή ακόμα και νωρίτερα, όταν είναι όψιμης έναρξης εκδηλώνεται μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, ενώ όταν πρόκειται για εκφυλιστική σκολίωση μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως άνω των 60 ετών.

Τα κατάγματα της σπονδυλικής στήλης ή αλλιώς τα λεγόμενα σπονδυλικά κατάγματα εμφανίζονται συνήθως σε ηλικιωμένους οστεοπορωτικούς ασθενείς που φέρουν ένα πολύ μικρό τραύμα ή σε άτομα πιο νεαρής ηλικίας που έχουν υποστεί ένα σοβαρό ατύχημα, όπως σύγκρουση, πτώση από μεγάλο ύψος, ατύχημα στο σκι κ.λπ.

Το SPINE20 αποτελεί μια ομάδα ειδικών συμβούλων σχετικά με τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, η οποία απευθύνεται σε κυβερνήσεις, ιδρύματα και άλλους οργανισμούς με στόχο την ανάδειξη και την εφαρμογή των καθιερωμένες ιατρικών πρακτικών αλλά και των πρακτικών που βασίζονται στην αποδεικτική ιατρική (Evidence Based Medicine) στον τομέα της αντιμετώπισης παθήσεων που σχετίζονται με την  σπονδυλική στήλη. 

Η διαδικασία της θεραπείας της σκολίωσης σε πολλές περιπτώσεις περιλαμβάνει απλώς την αξιολόγηση, την επανεξέταση και την επιβεβαίωση, ότι η καμπύλη είναι ήπια και δεν επιδεινώνεται προοδευτικά.

Η μη χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης στοχεύει στην επιβράδυνση και την πρόληψη της περαιτέρω εξέλιξης της νόσου, αλλάζοντας τον μεταβολισμό των οστών. Συνήθως διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτική βάση.