Η σκολίωση γίνεται συνήθως αντιληπτή από μια αλλαγή στην εμφάνιση της πλάτης. Μπορεί να υπάρχει μια ορατή καμπύλη στη σπονδυλική στήλη. Οι πλευρές στη μία πλευρά της πλάτης μπορεί να προεξέχουν, δημιουργώντας μια πλευρική καμπούρα. Ο ένας ώμος μπορεί να βρίσκεται ψηλότερα από τον άλλο, η ωμοπλάτη μπορεί να παρεκκλίνει, ενώ μερικές φορές το ένα ισχίο μπορεί να είναι πιο εμφανές σε σχέση με το άλλο. Ο πόνος στην πλάτη δεν αποτελεί σύνηθες σύμπτωμα της παιδικής σκολίωσης. 

Δεν οφείλονται όλα τα σπονδυλικά κατάγματα των ηλικιωμένων σε οστεοπόρωση. Για αυτό, είναι σημαντικό η οστεοπόρωση να έχει διαγνωστεί από κάποιον ειδικό ορθοπεδικό σπονδυλικής στήλης, πριν από την έναρξη της θεραπείας. 

Yπάρχουν διάφοροι τύποι και αιτίες σκολίωσης: Η ιδιοπαθής, η συγγενής, η συνδρομική, η νευρομυϊκή και η εκφυλιστική. Όλες οι ηλικίες μπορούν να προσβληθούν από σκολίωση. Για παράδειγμα, η ιδιοπαθής σκολίωση όταν είναι πρώιμης έναρξης εκδηλώνεται από την ηλικία των έξι ετών ή ακόμα και νωρίτερα, όταν είναι όψιμης έναρξης εκδηλώνεται μετά την ηλικία των δώδεκα ετών, ενώ όταν πρόκειται για εκφυλιστική σκολίωση μπορεί να εμφανιστεί σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως άνω των 60 ετών.

Η σπονδυλολίσθηση αναπτύσσεται πιο συχνά σε παιδιά 5-15 ετών λόγω του συνδυασμού αυξημένης ανάπτυξης και της αυξημένης αθλητικής δραστηριότητας που παρατηρείται σε αυτές τις ηλικίες.

Το SPINE20 αποτελεί μια ομάδα ειδικών συμβούλων σχετικά με τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, η οποία απευθύνεται σε κυβερνήσεις, ιδρύματα και άλλους οργανισμούς με στόχο την ανάδειξη και την εφαρμογή των καθιερωμένες ιατρικών πρακτικών αλλά και των πρακτικών που βασίζονται στην αποδεικτική ιατρική (Evidence Based Medicine) στον τομέα της αντιμετώπισης παθήσεων που σχετίζονται με την  σπονδυλική στήλη. 

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες δεν έχουν αναπτύξει ακόμα τις κινητικές δεξιότητες που είναι απαραίτητες για να ανταποκριθούν σε ομαδικά αθλήματα.

Η μη χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης στοχεύει στην επιβράδυνση και την πρόληψη της περαιτέρω εξέλιξης της νόσου, αλλάζοντας τον μεταβολισμό των οστών. Συνήθως διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται σε τακτική βάση.

Η δισκοκήλη είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες πόνου στη μέση και το πίσω μέρος του μηρού και της γάμπας, αλλά είναι και μια πάθηση που θεραπεύεται πολύ εύκολα με μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδο, η οποία επιτρέπει την επιστροφή στην καθημερινότητα σε μερικές, μόλις, ημέρες.