Στη σπονδυλική στένωση, οι ρίζες των νωτιαίων νεύρων και/ή η ιππουρίδα παγιδεύονται ή συμπιέζονται από το οστικό οίδημα και τις οστικές υπεραναπτύξεις (οστεόφυτα) που αναπτύσσονται στον νωτιαίο σωλήνα λόγω της στένωσης αυτών των νευρικών διόδων. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η στένωση προκαλείται από κύστεις, λιπώδεις διηθήσεις ή όγκους στον σπονδυλικό σωλήνα.

Για τη θεραπεία της σπονδυλόλυσης, συχνά βοηθά η αποφυγή της υπερλόρδωσης δηλαδή της κίνησης προς τα πίσω της σπονδυλικής στήλης, καθώς και μια περίοδος ανάπαυλας από κάποιο συγκεκριμένο άθλημα. Μετά την επούλωση του κατάγματος καταπόνησης, οι ασθενείς συνήθως μπορούν να επιστρέψουν στο αγαπημένο τους άθλημα.

Συχνά, η φθορά της σπονδυλικής στήλης μπορεί να προκαλέσει αυχενική στένωση.

Η σπονδυλόλυση παρουσιάζεται στο 3% με 6% του γενικού πληθυσμού, ενώ συχνά εντοπίζεται τυχαία, αφού τις περισσότερες φορές δεν προκαλεί πόνο στην πλάτη.

Οι περισσότεροι ασθενείς στους οποίους έχει προκύψει προβολή του μεσοσπονδύλιου δίσκου θα νιώσουν καλύτερα μετά από 6 εβδομάδες, ενώ 7 στους 10 ασθενείς θα νιώσουν καλύτερα στους 3 μήνες από την έναρξη συντηρητικής θεραπείας.

Η σπονδυλόλυση είναι μια αιτία πόνου στην μέση σε νέους ανθρώπους. Είναι γνωστή ως «κάταγμα κόπωσης» και, όπως πολλά κατάγματα κόπωσης στον αθλητισμό, συνήθως επουλώνεται χωρίς να εκδηλώνει συμπτώματα.

4 στα 5 άτομα που πάσχουν από σκολίωση έχουν καμπύλες μικρότερες από 20 μοίρες. Τέτοιες καμπύλες συνήθως περνούν απαρατήρητες από το μη εκπαιδευμένο μάτι και δεν αποτελούν λόγο ανησυχίας, εφόσον δεν δείχνουν σημάδια περαιτέρω εξέλιξης.

Εφόσον δεν υπάρχουν συμπτώματα, για την αντιμετώπιση της σπονδυλολίσθησης δεν απαιτείται κάποια ιδιαίτερη θεραπεία. Αρκεί η διατήρηση της γενικής φυσικής κατάστασης του ασθενή με ασκήσεις γενικής φυσικής κατάστασης και κυρίως ενδυνάμωσης κορμού και διατάσεων,  όσο ο οξύς πόνος καταλαγιάζει.